حال

لحظه حال 

در دنیای امروز خیلی راحت می توان بی توجه بود چون زندگی کردن و در آرزوی فردا بودن، روش زندگی امروزی است و آن قدر در این زمینه ماهر شده ایم که اکثر ما بندرت در زمان حال زندگی می کنیم، ما یا نگران آینده هستیم و یا افسوس گذشته را می خوریم و قبل از این که متوجه شویم، عمرمان تمام می شود و تازه در می یابیم که به قدری درگیر خاطرات گذشته و یا رؤیاهای آینده بوده ایم که فراموش کرده ایم از لحظه لحظه عمرمان لذت ببریم و از روند فعلی زندگی خویش خرسند باشیم ولی آنقدر خود را برای شغل، درآمد، فرزندان، بازنشستگی و غیره آماده می کنیم که اگر همه آنها را کنار هم بگذاریم، متوجه می شویم که در واقع همیشه خود را برای پایان زندگی خویش آماده می کنیم

حکایت

گلی از گلستان سعدی 

دو کس مردند حسرت خوردند آنکه دانست و نکرد 

                                     و آنکه داشت و نخورد.

حکیم عمر خیام

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم        این یکدم عمر را غنیمت شمریم

فردا که از این دیر فنا در گذریم         با هفت هزار سالکان سربه سریم